วันพฤหัสบดีที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2552
สำหรับแม่น้อยกว่านี้ได้ยังงัย?
ดอกไม้ ถึงมีกลิ่นหอมเพียงใดไม่ช้าก็ร่วงโรย เหี่ยวเฉาไม่เหลือกลิ่นเอาไว้เปรียบกับรักเธอ ไม่เคยเฉากลิ่นยังหอมยวลใจ สัมผัสรักเธอ อิ่มเอมใจวันนี้ ก็เหมือนวันที่ฉันเจอเธอรอยยิ้มเมื่อแรกเจอความรักเธอไม่ต่างจากวันนั้นเธออยู่ข้างกาย ร่วมความเหงาร่วมสุขทุกคืนวัน ตัวฉันโชคดี ได้มีเธอขอบคุณที่รักและห่วง ห่วงใยอยู่เสมออาจทำให้เธอเหน็ดเหนื่อยแต่เธอไม่เคยจากฉันไปมีแต่เธอนั้น ไม่จากไปไหนถึงฟ้าจะไม่สดใส เธอนั้นก็ยังอยู่อยู่ปลอบใจฉัน ไม่ให้ท้อใจข้ามพ้นเรื่องที่เลวร้ายนางฟ้าคนเดิมของฉันอย่างฉัน ก็เหมือนคนไม่เหลืออะไรไม่พร้อมเท่ากับใครสุดท้ายเธอเลือกอยู่กับฉันแต่สิ่งสำคัญ นั่นคือรักเธอให้ฉันมานานไม่คิดต้องการสิ่งใดๆขอบคุณที่รักและห่วง ห่วงใยอยู่เสมออาจทำให้เธอเหน็ดเหนื่อยแต่เธอไม่เคยจากฉันไปมีแต่เธอนั้น ไม่จากไปไหนถึงฟ้าจะไม่สดใสเธอนั้นก็ยังอยู่อยู่ปลอบใจฉัน ไม่ให้ท้อใจข้ามพ้นเรื่องที่เลวร้ายนางฟ้าคนเดิมของฉันไม่มีสิ่งใดสำคัญ เท่ากับเธอหากปราศจากรักเธอ จะอยู่อย่างไรมีแต่เธอนั้น ไม่จากไปไหนถึงฟ้าจะไม่สดใส เธอนั้นก็ยังอยู่อยู่ปลอบใจฉัน ไม่ให้ท้อใจข้ามพ้นเรื่องที่เลวร้ายนางฟ้าคนเดิมของฉัน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)

ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น